<>

Αστέριος Μπασδέκης

    Ύστερα από τα αποτυχημένα κινήματα του 1770 και 1788 ο Αστέριος Μπασδέκης,  Πρωτοπαλίκαρο του Ανδρίτσου, πατέρα του Οδυσσέα, φεύγει από την Ήπειρο και μετά από μία στάση στην Γούρα εγκαθίσταται στον Άγιο Λαυρέντιο τον οποίο κάνει κέντρο της στρατιωτικής δράσης του. Πολλοί τότε εκμεταλλευτήκαν τα σχετικά προνόμια του Πηλίου και εγκατασταθήκαν στο Πήλιο για να γλυτώσουν τις διώξεις των Τούρκων. Η διοίκηση τότε αναγνωρίστηκε από την Βαλιδέ Σουλτάνα (= μητέρα του εκάστοτε Σουλτάνου) του Σουλτάνου  Αμπτούλ Χαμίτ Α΄ , πού έβγαλε και σχετικό διάταγμα ( ιραντέ ) αναγνώρισης με κληρονομικό δικαίωμα.

 Θανάσης Μπασδέκης

Διαδέχτηκε τον Αστέρη (βλ. 1.) στο αρματολίκι του Πηλίου. Το 1804 κατασκεύασε φυλάκιο σχεδόν στη μέση του δρόμου που οδηγούσε από τη Ζαγορά στον Βόλο και λειτουργούσε ως παρατηρητήριο. Το φυλάκιο αυτό σώζεται έως σήμερα και είναι γνωστό με την ονομασία Μπασδέκη-Καλύβα.

Βακρής Μπασδέκης

    Οπλαρχηγός με έδρα την Μακρυνίτσα ο οποίος μετείχε στην Επανάσταση του 1854.

Γεώργιος Μπασδέκης

    Αδελφός του Βακρή Μπασδέκη. Οπλαρχηγός με έδρα την Πορταριά και περίπου 500 παλληκάρια. Αρχηγός της Επανάστασης του 1877 και της Φάλαγγας του Ιερού Αγώνα. Πεθαίνει τον Ιανουάριο του 1878.

Δημήτριος Μπασδέκης

Ανάλαβε την αρχηγία των επαναστατών μετά τον Κοντονίκο. Το 1823 σκοτώθηκε κατα την μάχη στο Τρίκερι.Ο Καρατάσος συνθηκολόγησε με τους Τούρκους για να απελευθερωθούν τα μέλη της οικογένειας του αλλά ο Δημήτριος αρνήθηκε να προσκυνήσει τον Τούρκο.

Κυριάκος  Μπασδέκης

    Είχε το αρματολίκι του Πηλίου  μαζί με τον Αλμυρό και το Βελεστίνο μέχρι πριν από την Λάρισσα. Οπλαρχηγός, γιος του Αστέρη. Το 1820 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία, και μαζί με τον Κωνσταντά –ο οποίος βρισκόταν στον Βόλο– και τον Άνθιμο Γαζή οργάνωσαν την εξέγερση του Πηλίου. Πρωτοστάτησε στα γεγονότα του Βόλου, των Λεχωνίων και σχεδόν σε όλες τις επιχειρήσεις που διεξήχθησαν στην ανατολική Θεσσαλία. Τραυματίστηκε στις 10 Μαϊου κατα την πολιορκεία του φρουρίου του Βόλου και μεταφέρθηκε στο Τρίκερι όπου και πέθανε απο τα τραύματα του.

 Σύμφωνα με κάποιους  σκοτώθηκε στη μάχη της Αγίας Μαρίνας (20 Ιουλίου 1821), ενώ σύμφωνα με άλλους επέζησε και υποκίνησε αργότερα μαζί με τον Γάτσο και τον Καρατάσο την επανάσταση στο Τρίκερι (1823), αυτό όμως δεν είναι σωστό και τον μπερδεύουν με τον Δημήτριο Μπασδέκη.

Κοντονίκος Μπασδέκης

Αγωνιστής του 1821, ανέλαβε την αρχηγία κατα την Πολιορκία του φρουρίου του Βόλου μετα τον τραυματισμό του Κυριάκου. Τραυματίστηκε κατα την διάρκεια των μαχών της πολιορκίας.

Παναγιώτης Μπασδέκης.

Αρχηγός των επαναστατών στο Πήλιο, γιος του Αστέρη και αδελφός του Κυριάκου.Στις 11 Μαϊου ανέλαβε την αρχηγεία της Επανάστασης μετα τον τραυματισμό του Κοντονίκου. Σκοτώθηκε σε μάχη στην περιοχή του Βελεστίνου. Σε δημοτικό τραγούδι της περιοχής του Βελεστίνου μνημονεύεται το όνομα του,

Μήτρος Μπασδέκης

Καπετάν Μήτρος. Αγωνιστής του 1821, γιος του Κυριάκου. Οπλαρχηγός με έδρα την Ζαγορά. Όταν καταπνίγηκε το επαναστατικό κίνημα του Πηλίου, μαζί με άλλους επαναστάτες πήγε στη Στερεά Ελλάδα και συμμετείχε στη συνέλευση του Αρείου Πάγου στα Σάλωνα, ως αντιπρόεδρος του Πηλίου. Οι πληροφορίες για τον θάνατο του είναι συγκεχυμένες. Επικρατέστερη είναι οτι κατα την επιστροφή του στην Ζαγορά δολοφονήθηκε απο τους ντόπιους κοτσαμπάσηδες.

Χρόνης Μπασδέκης

    Οπλαρχηγός, αρχηγός των ανταρτών, κατά την επανάσταση του 1854, που ήλθαν από την υπόλοιπη Ελλάδα. Ήταν περίπου  600 τον αριθμό.

Ζήσιμος Μπασδέκης

    Οπλαρχηγός από το Σούλι που είχε εγκατασταθεί στο Προμύρι. Αρχηγός των Επαναστατών και μέλος της Προσωρινής Κυβέρνησης του Πηλίου κατά την επανάσταση του 1878 στην Θεσσαλία. Η Επανάσταση κυρήχθηκε στις 15 Ιανουαρίου 1878  στο χωριό Άγιος Λαυρέντιος. 40 πηλιορείτες συνέστησαν την Προσωρινή Κυβέρνηση του Πηλίου με πρόεδρο το Ζήσιμο Μπασδέκη και μέλη τους Γαρέφη, Φυτάλη, Σακελλαρίδη, Βογιατζή, Σταμούλη, Νικολάου και Κοτζαμάνη. Λίγες μέρες αργότερα, στην Πορταριά 60 πηλιορείτες πρόκριτοι ορκίστηκαν να αγωνισθούν για την ανεξαρτησία της Θεσσαλίας και την ένωσή της με τη μητέρα Ελλάδα. Η νέα Προσωρινή Κυβέρνηση του Πηλίου, όρισε πρόεδρο τον Ιερώνυμο Κασσαβέτη και αντιπροέδρους τους Μπασδέκη και Σταμούλη.

Μαργαρίτα  Μπασδέκη

    1825-1928 . Έζησε και έδρασε στο Πήλιο με έδρα την Μακρυνίτσα. Προτωστάτησε στο επανασταστικό κίνημα του 1878. Μετά την μάχη του Σαρακηνού έλαβε μέρος σε πολλές μάχες υπο τις εντολές του θείου της Ζήσιμου Μπασδέκη. (Περισσότερα στην υποσελίδα μάχες). Η Επανάσταση τελικά κατεπνίγει και η ηρωίδα αποσύρθηκε στην Μακρυνίτσα όπου και ξεχάστηκε. Την 2α Νοεμβρίου 1881 όταν ο βασιλεύς Γεώργιος Α΄ εισήλθε στον Βόλο κατα την απελευθέρωση του η Μαργαρίτα του παρέδωσε την σημαία της Επανάστασης η οποία ήταν διάτρητη απο σφαίρες. Ο Γ. Αδρακτάς περιγράφει την συνάντηση του βασιλέα με την Μαργαρίτα ''...Ο βασιλεύς έμεινε άναυδος και σαστισμένος με την Μαργαρίτα, και του εφαίνετο μάλλον υπερφυσικό όν, ως Νηρηίς, ως Αμαζών του αρχαίου κόσμου...'' Δούλευε σαν υφάντρα αλλά το 1905 προσεβλήθη από γενική παράλυση και την συντηρούσαν οι συγχωριανοί της. Δεν παντρεύτηκε ποτέ και η ζωή της ήταν πολύ δύσκολη. Στο φύλλο της 23 Νοεμβρίου 1911 η εφημερίδα ''Ακρόπολις'' γράφει : ''...τι είναι αυτή; Απλούστατα μιά Μπουμπουλίνα της ξηράς. Και μόλις σήμερα 55 ετών. Οι πολεμικοί της άθλοι ευρίσκονται εις την Επανάστασιν της Μακρυνίρσης του 1878, ενω το 1911 ευρίσκει την θαυμαστήν ηρωίδα παντέρημην, παράλυτον, στερούμενην μιάς γουλιάς νερού.''. Της απεδόθη την επομένη το βοήθημα των 30 δραχμών μηνιαίως. Ο Γεώργιος Αδραχτάς ύμνησε την Μαργαρίτα αποκαλώντας την Ζαντ΄Αρκ της Ελλάδος. Διαβάστε εδώ.

[ Κεντρική ] [ Κείμενα ]

Αποστολή αλληλογραφίας προς sxediastis@basdekis.gr με ερωτήσεις ή σχόλια για αυτήν την τοποθεσία Web

Με την πλοήγηση σας στην Ιστοσελίδα συμφωνείτε και αποδέχεστε την χρήση cookies στον υπολογιστή σας. Δεν συλλέγουμε και δεν επεξεργαζόμαστε κανένα προσωπικό στοιχείο.                                                              .
Πνευματικά δικαιώματα © 2007 Δ. ΜΠΑΣΔΕΚΗΣ
Τελευταία τροποποίηση:  12/10/2018